Φωτογραφίες: Kateryna Stolypina, Maryna Petrenko, Natalya Bernaz, Ruslana Pogozhykh, Tatiana Parkhotko, ΟυκρανοΕλληνική Πρωτοβουλία.
Στις 24 Φεβρουαρίου συμπληρώνεται ένας χρόνος από την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, η οποία προκάλεσε τη μεγαλύτερη και ταχύτερα αναπτυσσόμενη προσφυγική κρίση στην Ευρώπη μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Περίπου 8 εκατομμύρια πρόσφυγες αναγκάστηκαν να διαφύγουν σε γειτονικές χώρες και πάνω από 5,3 εκατομμύρια άνθρωποι έχουν εκτοπιστεί στο εσωτερικό της Ουκρανίας. Ο αναγκαστικός εκτοπισμός και οι ανθρωπιστικές ανάγκες που προκάλεσε ο πόλεμος δεν έχουν παρατηρηθεί στην Ευρώπη εδώ και δεκαετίες.
Δημιουργήθηκε όμως και ένα απαράμιλλο κύμα αλληλεγγύης και υποστήριξης σε όλα τα κράτη, στις κοινότητες υποδοχής και στις οικογένειες που άνοιξαν τις πόρτες τους ή δώρισαν χρόνο και πόρους για να υποδεχτούν πρόσφυγες από την Ουκρανία. Η Ελλάδα φιλοξενεί αυτή τη στιγμή περίπου 22.000 πρόσφυγες από την Ουκρανία, κυρίως γυναίκες και παιδιά.
Με αφορμή αυτή τη θλιβερή επέτειο, πέντε γυναίκες που διέφυγαν από την Ουκρανία στην Ελλάδα, οι Kateryna Stolypina, Maryna Petrenko, Natalya Bernaz, Ruslana Pogozhykh και Tatiana Parkhotko, καθώς επίσης και μέλη του εθελοντικού σωματείου «ΟυκρανοΕλληνική Πρωτοβουλία» με έδρα τη Θεσσαλονίκη, μοιράζονται τις σκέψεις τους για την υποδοχή που βρήκαν οι Ουκρανοί στην Ελλάδα, τι τους δίνει κουράγιο και δύναμη, αλλά και τις ελπίδες τους για το μέλλον. Στέλνουν επίσης το δικό τους μήνυμα στήριξης στους πρόσφυγες από άλλες χώρες.
Η ζωή στην Ελλάδα
«Όταν ξέσπασε ο πόλεμος, πολλές γυναίκες από την Ουκρανία με παιδιά αναγκάστηκαν να διαφύγουν στο εξωτερικό, γιατί το κύριο μέλημα κάθε μητέρας είναι να σώσει ό,τι πολυτιμότερο για εκείνη, τη ζωή των παιδιών της, που είναι το μέλλον της Ουκρανίας. Έτσι, ήρθαμε στην Ελλάδα από διάφορες πόλεις της Ουκρανίας, αναζητώντας προστασία από τον πόλεμο», αφηγείται η Natalya από την Οδησσό. «Πολλοί Έλληνες ανταποκρίθηκαν στις δυσκολίες μας και προσπάθησαν να βοηθήσουν. Ευχαριστούμε τον ελληνικό λαό που άνοιξε την καρδιά του με ευγένεια και ειλικρίνεια.»
Η ζωή στην Ελλάδα είναι τελείως διαφορετική από την Ουκρανία, λέει η Kateryna, αλλά οι άνθρωποι είναι υποστηρικτικοί, ενώ υπάρχει βοήθεια από διάφορες ομάδες. «Μερικές φορές, ίσως είναι δύσκολο για τους Ουκρανούς να συνηθίσουν τον αργό ρυθμό ζωής σε όλα, ειδικά στη συνδιαλλαγή με δημόσιους φορείς, αλλά η διαδικασία έκδοσης των καρτών Προσωρινής Προστασίας είναι εύκολη και γρήγορη», σημειώνει. Η Tatiana από τη Μαριούπολη, συμφωνεί ότι «η προσπάθεια έκδοσης οποιουδήποτε εγγράφου στην εφορία, την τράπεζα κλπ. είναι πολύπλοκη και χρονοβόρα», αλλά εκτιμά τις ομορφιές της Ελλάδας, το ζεστό κλίμα, το φαγητό και τους «αυθεντικούς» ανθρώπους της.
Βρίσκοντας υποστήριξη και κουράγιο
Μέσα στον τελευταίο χρόνο, οι γυναίκες από την Ουκρανία που βρίσκονται στην Ελλάδα λένε ότι έχουν βρει υποστήριξη από διάφορες ομάδες, κοινότητες και οργανισμούς, αλλά έπρεπε και να καταφύγουν στη δύναμη που είχαν μέσα τους για να σταθούν στα πόδια τους.
Η Maryna αναφέρει την υποστήριξη που βρήκε από τους «Γιατρούς του Κόσμου», αλλά και την ευκαιρία να επικοινωνήσει και να «κάνει μια καλή πράξη» μέσα από την
ομάδα «Ουκρανές Γυναίκες στην Ελλάδα». Η Tatiana προσθέτει ότι τα πάντα μπορούν να βρεθούν στο Διαδίκτυο καθώς υπάρχουν συγκεντρωμένες πληροφορίες για τους πρόσφυγες, τηλέφωνα, ιστοσελίδες και οργανισμοί, αλλά παραδέχεται ότι «τα οικονομικά και άλλα ζητήματα, τα λύνουμε μόνες μας». Για τη Ruslana, η ενθάρρυνση μπορεί να έρθει μέσα από τον κύκλο των ανθρώπων που σκέφτονται όπως εκείνη, όπως και από τις άλλες προσφύγισσες από την Ουκρανία. «Θαυμάζω τους ανθρώπους που έχουν την επιθυμία να βοηθήσουν σε διάφορα θέματα που συναντώ στην Ελλάδα. Γνωρίζω δεκάδες οργανισμούς που προσφέρουν βοήθεια. Από ρούχα, τρόφιμα και φάρμακα μέχρι ψυχολογική υποστήριξη, διδασκαλία γλωσσών, δωρεά βιβλίων ή οργανισμούς που απλώς παρέχουν την ευκαιρία στον κόσμο να χαλαρώσει, να κάνει γιόγκα, να δημιουργήσει και να ξεφύγει από τις καθημερινές έγνοιες».
Η Natalya εκφράζει τη λύπη της για το ότι το επίπεδο της βοήθειας που προσφέρθηκε αρχικά μειώθηκε σταδιακά. Επισημαίνει ότι πολλές γυναίκες κατάφεραν να βρουν δουλειές, αν και αφορούσαν σε ανειδίκευτη εργασία. «Ωστόσο, δεν μπορούν όλες οι γυναίκες από την Ουκρανία να εργαστούν, υπάρχουν ηλικιωμένες, μητέρες με πολύ μικρά παιδιά, άτομα με αναπηρία…», προσθέτει.
Οι γυναίκες που στηρίζουν τους συμπατριώτες τους από την Ουκρανία μέσω της ΟυκρανοΕλληνικής Πρωτοβουλίας στη Θεσσαλονίκη επιβεβαιώνουν ότι η ζωή στην Ελλάδα μπορεί να είναι πολύ όμορφη, εφόσον τα οικονομικά ζητήματα έχουν λυθεί. Ακόμη, η μεγαλύτερη υποστήριξη, όπως λένε, έρχεται από τις οικογένειές τους στην Ελλάδα αλλά και στην Ουκρανία.
Ελπίδα για τους ανθρώπους από την Ουκρανία
«Η μεγαλύτερη ευχή μου είναι να τελειώσει ο πόλεμος» λέει η Κateryna απηχώντας τις ελπίδες εκατομμυρίων Ουκρανών, ενώ η Maryna συμβουλεύει τους συμπατριώτες της να «πιστεύουν στον εαυτό τους, να είναι αυθεντικοί και να ξαναβρούν τον εαυτό τους μέσα από νέες ασχολίες.» Η Tatiana εύχεται δύναμη, υπομονή και πίστη σε όλους και σε καμία περίπτωση να μην τα παρατήσουν, αλλά «να στηρίζουμε ο ένας τον άλλον, να φροντίζουμε τον εαυτό μας και τους αγαπημένους μας.»
«Η ευχή μας για τους ανθρώπους από την Ουκρανία είναι να μπορέσουν να γυρίσουν στα σπίτια τους και στις οικογένειές τους και να νιώθουν πάλι ασφαλείς και ελεύθεροι», προσθέτουν από την εθελοντική ομάδα Ουκρανών στη Θεσσαλονίκη. «Για όσους έχουν χάσει τα σπίτια τους και τους αγαπημένους τους ανθρώπους, και αυτό ισχύει για όλους τους πρόσφυγες, ευχόμαστε να μπορέσουν να χτίσουν μια καινούρια ζωή που τους αξίζει.»
Η παρηγοριά που βρίσκουν μέσα από την αλληλεγγύη των κοινοτήτων τους είναι ένας ακόμα τρόπος που βοηθάει τις γυναίκες να ατενίσουν το μέλλον με κουράγιο. «Παρ’ όλες τις δυσκολίες της ζωής, μπορώ να πω ότι οι Ουκρανοί είναι απίστευτοι άνθρωποι, είναι όλοι πολύ ενωμένοι, ο καθένας μας προσπαθεί να στηρίξει τον άλλον. Επίσης, δεν μπορούμε να μείνουμε αμέτοχοι σε ό,τι συμβαίνει στην Ουκρανία, γι’ αυτό οργανώνουμε διάφορες εκδηλώσεις, συγκεντρώσεις […] συλλέγουμε βοήθεια και φάρμακα για όσους έμειναν στην Ουκρανία» λέει η Natalya.
Mήνυμα στους άλλους πρόσφυγες
«Μη χάνετε την ελπίδα σας» λέει η Kateryna απευθυνόμενη στους πρόσφυγες οποιασδήποτε εθνικότητας προσθέτοντας ότι πρέπει να προσπαθεί κανείς να προσαρμοστεί στις νέες συνθήκες, να μάθει την τοπική γλώσσα και να αναζητά βοήθεια από νομικούς και δημόσιους φορείς.
«Όπου κι αν μας οδηγήσει η μοίρα, είναι στο χέρι μας να διατηρήσουμε τη δύναμη και τη αποφασιστικότητά μας» συμβουλεύει η Tatiana, ενώ το μήνυμα της Maryna παροτρύνει τους ανθρώπους που έχουν ξεριζωθεί από τις πατρίδες τους να έχουν πίστη πως ό,τι κι αν τους συμβεί μπορεί να οδηγήσει σε κάτι καλύτερο.
«Στους πρόσφυγες από άλλες χώρες, θα ήθελα να πω ότι σε αυτές τις δύσκολες καταστάσεις που βιώνουμε και που μας ενώνουν όλους, το πιο σημαντικό είναι να μην χάνουμε την πίστη μας στο καλό, να στηρίζουμε ο ένας τον άλλον, να μην ανησυχούμε για την απώλεια υλικών αγαθών και να θυμόμαστε ότι η οικογένεια είναι ο πιο πολύτιμος θησαυρός» λέει η Ruslana. «Όπου κι αν βρεθείτε, να είστε βέβαιοι ότι θα συναντήσετε καλούς ανθρώπους στον δρόμο σας, ανεξάρτητα από την εθνικότητά σας.»
Μοιράσου το στο Facebook Μοιράσου το στο Twitter
