De noodsituatie in Venezuela is momenteel een van de grootste vluchtelingencrises. De sociale, economische en politieke onrust heeft de veiligheid, mensenrechten en de humanitaire situatie van duizenden Venezolanen verwoest. De noodsituatie treft alle niveaus van de samenleving: van de rijksten tot de armsten, van zelfvoorzienende boeren tot professionals.
Venezolanen steken de Tachira-rivier over om voedsel en veiligheid te zoeken in Cúcuta, Colombia. © UNHCR/Vincent Tremeau
Het is een complexe noodsituatie beladen met enorme menselijke kosten. In 2018 verlieten gemiddeld 5.000 Venezolanen per dag hun land. De meesten van hen slechts met een paar bezittingen en in veel gevallen liepen zij onvoorstelbare afstanden en brachten hun leven in gevaar.
De wanhoop van de Venezolaanse vluchtelingen en migranten is te zien in hun reis door de “trochas”. Dit zijn informele kruisingen waar duizenden families zich een weg banen over de grenzen heen. De trochas wemelen van gewapende groepen en handelaars. Gezinnen moeten soms door rivieren heen of naar gevaarlijk afgelegen gebieden om toegang te krijgen tot naburige landen.
Meer dan 3,7 miljoen Venezolanen – bijna 10 procent van de bevolking van het land – zijn de onzekere politieke, sociale en economische situatie ontvlucht. Meer dan 80 procent van dit aantal is gevlucht sinds 2015. Dit omdat toen de omstandigheden in Venezuela catastrofaal werden, met wijdverbreide voedseltekorten, een gebrek aan medicijnen en artsen, en toenemend geweld.
Mensen die vluchten vanuit Venezuela hebben veiligheid en onderdak gezocht in landen over de hele wereld. Meer dan 80 procent wordt gehost door landen in Latijns-Amerika, die solidariteit en vrijgevigheid hebben geboden. Dit zijn:
– Colombia, waar momenteel 1,2 miljoen Venezolanen verblijven
– Peru: 728.000
– Chili: 288.000
– Ecuador: 221.000
– Argentinië, 130.000
– Brazilië, 96,000
Naarmate het aantal Venezolaanse vluchtelingen en migranten toeneemt – naar schatting zullen dit er 5 miljoen zijn tegen het einde van 2019 – worden de middelen van gastlanden steeds meer beperkt. UNHCR en haar partners versterken daarom hun aanwezigheid in de regio om bescherming en levensreddende hulp te bieden aan Venezolanen die gedwongen zijn te vluchten.
– Het nauw samenwerken met gastregeringen, VN-organisaties, internationale organisaties en de particuliere sector om de opvangvoorwaarden aan de grenzen te verbeteren. Ook om registratie, informatie en documentatie te verstrekken.
– Zorgen voor bescherming en aandacht voor de directe basisbehoeften van Venezolanen, inclusief onderdak, voedsel, water en gezondheidszorg.
– Het leveren van onderdakmaterialen zoals dekens, matrassen, hygiënesets, kookbenodigdheden en andere belangrijke hulpgoederen.
– Versterking van onze aanwezigheid langs de belangrijkste grenzen om risico’s voor Venezolaanse vluchtelingen en migranten te beperken. Zoals toegang tot grondgebied, en het voorkomen van seksueel geweld en mensenhandel.
– Gegevens verzamelen om de specifieke behoeften van Venezolanen beter te begrijpen.
– Het helpen openen en beheren van een breed scala aan opvangfaciliteiten, waaronder 12 centra in Brazilië, een geïntegreerd assistentiecentrum in Maicao, Colombia, en een tijdelijk onderkomen in Riohacha, Colombia.
– Het bieden van financiële steun aan Venezolanen voor een betere integratie in Brazilië en Colombia.
– Bestrijding van discriminatie en xenofobie door middel van bewustmakingscampagnes.
– Het verstrekken van Refugee Housing Units (RHU’s) aan meer dan 390 Venezolanen aan de Colombiaanse grens met Ecuador.
– Coördineren met de Braziliaanse strijdkrachten om posten te vestigen om Venezolanen te ontvangen die in Brazilië arriveren. Deze worden vervolgens overgebracht naar Pacaraima voor medische noodhulp en andere hulp, evenals documentatie.
– Het versterken van onze steun aan kwetsbare inheemse groepen – waaronder de Pemon en de Warao – die in grotere aantallen en met extreme behoeften in Brazilië en Colombia aankomen.
Deel op Facebook Deel op Twitter
