بر اساس قانون جدید تابعیت که در سال ۲۰۱۹ میلادی اصلاح شد، کودکان زیر ۱۸ سال که از مادران ایرانی و پدران خارجی متولد شده اند اکنون مجاز به درخواست برای دریافت مدرک هویت ایرانی، «شناسنامه» هستند. طبق گفته دولت ایران، ۸۸،۰۰۰ درخواست برای تابعیت پس از این اصلاحیه ثبت شده است.
اگرچه ایران عضو کنوانسیونهای سازمان ملل متحد در زمینه بیتابعیتی نیست، اما دولت گامهای مشخصی جهت پیشگیری و کاهش بی تابعیتی در کشور برداشته است
در دوران پاندمی بیماری کووید-۱۹ در ایران، کمیساریا ضمن تداوم ارائه مشاوره حقوقی رایگان از راه دور به والدین کودکان با مادران ایرانی و پدران غیر ایرانی، آنها را در روند درخواست تابعیت یاری نموده است.
قانون تابعیت ایران با اجازه دادن به مادران ایرانی برای انتقال تابعیت خود به فرزندانشان، گامی اساسی در جهت کاهش شکاف بین زنان و مردان در ایران که تابعیت عمدتا توسط پدران منتقل می شد برداشته است.
تعداد دقیق افراد بدون تابعیت در سراسر جهان مشخص نیست، اما مطابق تخمین کمیساریا میلیونها فرد بدون تابعیت وجود داردکه تقریباً یک سوم آنها را کودکان تشکیل میدهند. بیتابعیتی ممکن است به دلایل مختلفی اتفاق بیفتد از جمله تبعیض علیه گروههای قومی یامذهبی خاص، یا بر مبنای جنسیت، ظهور دولتهای جدید و انتقال بین دولتهای موجود و یا تعارض قوانین تابعیت. در سراسر جهان ممکن است افراد بدون تابعیت یک عمر با محرومیت و تبعیض روبرو شوند و اغلب از دسترسی به آموزش، مراقبتهای بهداشتی درمانی و فرصتهای شغلی محروم بمانند که تمامی این موارد آنها را در برابر سوء استفاده و بهره گیری آسیب پذیرتر میکند.
کنوانسیون 1961 در مورد کاهش بی تابعیتی
کنوانسیون 1961 سند راهنمای بین المللی است که برای جلوگیری از بی تابعیت قوانینی برای اعطای و عدم خلع شهروندی را تعیین می کند.
کنوانسیون 1954 مربوط به وضعیت افراد بی تابعیت
كنوانسيون 1954 مفهوم بی تابعیتی و اساس و چارچوب حقوقي بين المللي براي پرداختن به بي تابعیتي را تشریح می کند.