Wereldvluchtelingendag werd in 2001 voor het eerst georganiseerd en wordt sindsdien ieder jaar op 20 juni gehouden. Tienduizenden mensen uit de hele wereld nemen die dag de tijd om vluchtelingen wereldwijd in de kijker te zetten.
Deze jaarlijkse herdenking wordt kracht bijgezet met allerlei evenementen in ruim 100 landen, waaraan vertegenwoordigers van overheden, humanitaire hulpverleners, beroemdheden, burgers en gevluchte personen zelf deelnemen. Als je wil meedoen of iets wilt organiseren, hou dan zeker onze pagina in het oog.
Wereldvluchtelingendag 2020 in België
Dit jaar zet de VN-Vluchtelingenorganisatie de boodschap ‘Iedereen kan een verschil maken. Iedere actie telt.’ centraal. Het UNHCR team in België kon door de omstandigheden van het coronavirus geen live evenement organiseren, en viert daarom de dag virtueel met een video waarin vluchtelingen en asielzoekers die zich de voorbije maanden hebben ingezet in ziekenhuizen, achter hun naaimachine, online en in de asielcentra… om België door deze crisistijd te helpen, in de kijker worden gezet.
De personen die wij hebben ontmoet waren stuk voor stuk inspirerende en gedreven figuren. Ze namen elk de tijd hun boodschap te filmen en dat bracht prachtige beelden op:
Onze helden
We stellen jullie elk van onze helden kort voor.
Kaneza kwam negen jaar geleden uit de DR Congo naar België, en volgde er een opleiding tot vroedvrouw. Nét afgestudeerd, werd haar al gevraagd haar eerste stappen in het werkveld te zetten in de COVID-afdeling in UZ Brussel. Wat ze deed, met succes.
“Het was in het begin super moeilijk en stresserend. Ik ben echt blij dat ik niet ziek geweest ben en ik vind het tof dat ik nu mij werk kan herbeginnen.”
Ibrahim en Kobra hebben hun eigen naaiatelier in Hasselt: De Gouden Draad. De twee ondernemers richtten hun werkzaamheden de voorbije maanden op het naaien van mondmaskers.
“We besloten dat ook wij iets konden doen, dus plaatsten we een affiche op de etalage van onze winkel: “Breng jullie stoffen binnen en dan maken we daaruit gratis maskers voor jullie.”
Maandenlang moesten we elke avond ons eigen eten op tafel toveren. Al snel begonnen de vaste recepten te vervelen. Ali vond daar iets op: hij gaf online kookworkshops van in zijn keuken thuis in Brussel. Zo inspireerde hij mensen van overal met de keuken uit zijn herkomstland Irak, maar ook de Syrische keuken en zelf de Indische keuken stonden op het menu.
“Ik heb het idee gehad om mijn ervaring en mijn recepten te delen. Smakelijk!”
Mustafa vertelt ons hoe hij dag in, dag uit, werkzaam was in de sterilisatie-afdeling van het AZ Damiaan ziekenhuis in Oostende, hoe hij zich flexibel moest opstellen tijdens de coronacrisis en extra voorzichtig met het materiaal moest omgaan.
“Ik werk in een ziekenhuis want ik wil mensen helpen. Het is waar dat mijn taal nog niet perfect is en het dialect is wat moeilijk. Maar mijn collega’s zijn super vriendelijk. Zij proberen mij altijd goed te begrijpen. Het is hier heel positief.”
Victor merkte snel dat de waterlopen in het Gentse er vuil bijlagen terwijl iedereen binnenzat. Hij nam het heft in handen en met een team van asielzoekers, bouwde hij een spoelbak en netten uit gerecycleerd materiaal en haalde hij afval uit het kanaal.
“We zijn een team dat wil helpen. We zijn een gemeenschap, een grote familie.”
De bedrijvigheid bij Sami’s familie is enorm nu ze sinds het begin van de coronacrisis in Luxemburg een naaiatelier hebben opgestart. Iedereen in het gezin werd ingeschakeld waardoor ze tot 150 maskers per dag konden maken.
“Ik ben ingenieur van opleiding maar werk als professionele naaier. We verzamelden materiaal over heel Luxemburg, en hebben tot op de dag van vandaag meer dan 10 000 maskers genaaid en gratis uitgedeeld aan dokters, scholen, apothekers, tandartsen, bedrijven…”
Veel informatie deed de ronde, en de steeds veranderende maatregelen waren niet altijd voor iedereen duidelijk. Thomas creëerde vanuit het asielcentrum waar hij veblijft een website om de maatregelen te vertalen voor anderstaligen naar het Tigrinya en Engels.
“Ik ontwikkelde een website over COVID-19. Zo help ik mijn gemeenschap gezond te houden.”
Tabero Afann, de ster in onze video, schreef vanuit het asielcentrum in Doornik een lied over het virus waarin hij iedereen de hoop geeft om vol te houden.
“Het was niet altijd makkelijk voor de bewoners van het asielcentrum. We konden niet naar buiten, wat ook normaal was want we zijn met erg veel. Maar zwaar was het wel. Als artiest wilde ik mee op de kar springen en gooide ik een lied online. Ik wil het medisch personeel, de supermarkten, de kuisvrouwen en iedereen anders die er altijd was bedanken. Hoedje af!”
Abod heeft een gelijkaardige functie als Mustafa: hij bereidt ook medisch materiaal voor. Als apotheker uit Syrië vindt hij zijn gading hier wel in een ziekenhuis in Brussel.
“Ik vond het logisch mij nuttig te maken deze periode. Ik heb dezelfde motivatie en energie aan de dag gebracht als wanneer ik in Syrië was geweest.”
De energie spat ervan af in de filmpjes waar Winnet, Sanassa en Fuminola, uit respectievelijk Guinee, Zimbabwe en Nigeria, hun activiteit voorstellen. Vanuit het asielcentrum maakten zij elke dag weer ziekenhuisjassen en mondmaskers voor medisch personeel, met veel plezier en energie.
“Wij kozen ervoor ons steentje bij te dragen door samen te werken om het virus te verslaan.”
Wereldvluchtelingendag 2019
Beelden en uitleg bij ons live-evenement van vorig jaar kan je hier vinden.