Η Ματίνα στο δωμάτιο με τα ρούχα για τους ευάλωτους αιτούντες άσυλο που διέμεναν στο ΠΙΚΠΑ της Λέρου, αποτέλεσμα δωρεών από πολίτες από όλο τον κόσμο. © UNHCR/Achilleas Zavallis
«Δεν ξέρω τι στίγμα αφήνει καθένας στη ζωή του, τουλάχιστον να φύγουμε γεμάτοι και σε αρμονία με τη συνείδησή μας.»
Η προσφορά, η αλληλεγγύη, η βοήθεια στον συνάνθρωπο ήταν πάντα αυτονόητες και τρόπος ζωής για τη Ματίνα Κατσιβέλη, που εδώ και δεκαετίες βρίσκεται στο πλευρό του πιο αδύναμου συνάνθρωπου.
Στο μικρό νησί της Λέρου στα Δωδεκάνησα, η καρδιά της αλληλεγγύης χτυπά δυνατά. Μέσα από το ουσιαστικό έργο εθελοντών, όπως η Ματίνα, που αφιέρωσαν μεγάλο μέρος της ζωής τους βοηθώντας ανθρώπους κυνηγημένους που αναζήτησαν καταφύγιο σε αυτό το νοτιοανατολικό άκρο του Αιγαίου.
Έχοντας ήδη μια δεκαετία προσφοράς στο χώρο, το 2012 η Ματίνα με άλλους εθελοντές ίδρυσαν και τυπικά το «Δίκτυο Αλληλεγγύης Λέρου» (Leros Solidarity Network), με δράσεις που αφορούσαν τους εκατοντάδες πρόσφυγες που έφταναν ταλαιπωρημένοι στο νησί, όσο και τους ντόπιους που δοκιμάζονταν επίσης λόγω της οικονομικής κρίσης.
«Το 2015 πλέον η κατάσταση ήταν τραγική. Θυμάμαι χιλιάδες ανθρώπους πεινασμένους στους δρόμους, να μην έχουμε τίποτα να τους δώσουμε παρά μόνο φέτες ψωμί», θυμάται η Ματίνα.
«Το 2015 η κατάσταση ήταν τραγική. Θυμάμαι χιλιάδες ανθρώπους πεινασμένους στους δρόμους, να μην έχουμε τίποτα να τους δώσουμε παρά μόνο φέτες ψωμί» θυμάται η Ματίνα. © UNHCR/Christos Tolis
Γυναίκες πρόσφυγες σε ένα bazaar της Λέρου με τις δημιουργίες που έφτιαξαν στο εργαστήριο του ΠΙΚΠΑ Λέρου, Απρίλιος 2018. © Leda Tselemegkou
Γυναίκες πρόσφυγες σε ένα bazaar της Λέρου με τις δημιουργίες που έφτιαξαν στο εργαστήριο του ΠΙΚΠΑ Λέρου, Απρίλιος 2018. © Leda Tselemegkou
Oι ραπτομηχανές στο ΠΙΚΠΑ της Λέρου, δωρεά της Ύπατης Αρμοστείας, στο πλαίσιο της προσπάθειας να ενισχυθεί η αυτονομία και ενδυνάμωση των αιτούντων άσυλο και προσφύγων στη δομή. Οκτώβριςο 2019. © UNHCR/Achilleas Zavallis
Από το 2016, που ξεκίνησε να λειτουργεί το ΠΙΚΠΑ Λέρου με σχετική υπουργική απόφαση, μια δομή φιλοξενίας για τους πιο ευάλωτους πρόσφυγες και αιτούντες άσυλο, μέχρι πριν από λίγες μέρες που τερμάτισε τη λειτουργία του, η Ματίνα ήταν εκεί. Ήταν εκεί για να βοηθήσει, να παρηγορήσει, να συμβουλέψει, να ενδυναμώσει τους 8.000 περίπου ανθρώπους που πέρασαν από εκεί, κυρίως οικογένειες, γυναίκες και παιδιά. Το ΠΙΚΠΑ Λέρου στήθηκε και λειτούργησε, σύμφωνα με τη Ματίνα, καταρχήν χάρη στην αλληλεγγύη, την ενσυναίσθηση, την εθελοντική προσφορά και τις δωρεές από όλο τον κόσμο.
Μέσα στα χρόνια η Ματίνα συνεχίζει να βοηθά με το ίδιο πείσμα και την ίδια θέληση που είχε όταν πήγε το 1995 στην εμπόλεμη Βοσνία με ανθρωπιστική αποστολή. «Είναι χρέος για μένα που ανήκω σε μια δημοκρατική χώρα και μια ανεπτυγμένη ήπειρο, όσο κουρασμένη κι αν είμαι, να βρίσκομαι εδώ, αλληλέγγυα, να μιλάω για εκείνους που δεν έχουν φωνή», εξηγεί.
«Οι ιστορίες των ανθρώπων που βρεθήκαμε και συνδεθήκαμε είναι ένας πλούτος που δε μπορεί να μας τον πάρει κανείς. Και, όπως λέω πάντα, ακόμα και ένας άνθρωπος να βοηθηθεί, είναι σπουδαίο».
Μοιράσου το στο Facebook Μοιράσου το στο Twitter
