Isam: toonbeeld van de veerkracht van de mens
Na een lange reis is Isam erin geslaagd een baan te vinden met behulp van een programma voor arbeidsintegratie. Zijn grote droom is om zich zo snel mogelijk volledig “thuis” te voelen.
“Mijn naam is Isam. Ik ben 25 jaar oud. In Irak werkte ik als computertechnicus in de stad Diyala waar ik toen woonde. Mijn vader was soennitisch en onze familie werd bedreigd. Daarom vluchtte ik eerst naar Turkije om dan in 2015 aan een lange tocht…. door de hel te beginnen. Van Griekenland reisde ik door naar Macedonië, Servië, Hongarije… Onderweg sliep ik op straat, op de trein, in de bomen. Er waren dagen dat ik overleefde op gras en water.
Uiteindelijk kwam ik aan in België, eerst in Bergen en daarna in Brussel, waar ik een maand lang op straat leefde voordat ik me er vestigde en asiel aanvroeg. Het eerste obstakel is dat je de taal moet leren om te kunnen communiceren. Ik koos ervoor Frans te leren. Het kostte heel wat tijd om kennis te maken met andere mensen en een vertrouwensrelatie op te bouwen omdat ik aanvankelijk moeite had om me in het Frans uit te drukken. En net omdat je niemand kent, zijn de eerste stappen des te moeilijk. Gelukkig ontmoette ik een aantal zeer warme mensen die me veel geholpen hebben.
Ik volgde ook een integratiecursus, waarna ik op zoek ging naar een opleiding en werk. Ik werk momenteel als keukenhulp in het Erasmusziekenhuis. Dit is echter een tijdelijk contract dat op 15 oktober afloopt. Het is soms moeilijk om in België werk te vinden. Toch kan ik niet zomaar toekijken en niets doen. Daarom heb ik besloten om mijn rijbewijs te halen zodat ik mijn kansen op een vaste baan kan vergroten.
Na alles wat ik heb meegemaakt, is mijn grote droom om in mijn eigen huis te kunnen wonen waar ik na het werk mijn vrienden kan uitnodigen en een normaal sociaal leven in mijn nieuwe thuisland kan uitbouwen. »