Onveilige omstandigheden voor alleenstaande kinderen op Griekse eilanden

 

Zemar* was pas 15 toen hij vorige maand uit Afghanistan in opvangcentrum Moria op het Griekse eiland Lesbos aankwam. Hij had een reeks traumatische ervaringen overleefd en was net gescheiden van zijn ouders. Hij had rust nodig.

De eerste nacht werd zijn tas gestolen. Hij voelde zich nog eenzamer. “Ze namen alles mee,” zegt hij. “Ik had niemand om mee te praten.”

“Ze namen alles mee. Ik had niemand om mee te praten.”

Een paar nachten later vielen drie mannen hem aan. Hij wist te ontsnappen en een politiepatrouille bij de hoofdingang van Moria te bereiken. Hij bracht die nacht op de stoep door, veilig, maar niet in staat om de officieren uit te leggen wat er was gebeurd, omdat er geen tolk was.

Alleenstaande kinderen

De omstandigheden zijn grimmig geworden voor asielzoekers in opvangcentrum Moria, dat nu 12.800 mensen herbergt – vijf keer zoveel als de capaciteit. Mensen slapen in containers en tenten in een aangrenzende olijfgaard. Bijna 1.000 kinderen, met name tieners, wonen in Moria zonder ouders of familieleden. De helft is ondergebracht in vier beschermde delen, maar de rest slaapt in een tentachtig magazijn, bekend als een Rubb Hall, waar ook volwassenen verblijven.

Op de Egeïsche eilanden van Griekenland verblijven meer dan 1.600 alleenstaande minderjarigen in opvangfaciliteiten zoals Moria, die door de overheid worden gerund.

In opvangcentrum Vathy op het eiland Samos slapen meer dan een dozijn alleenstaande meisjes om de beurt in een kleine container, terwijl andere kinderen op containerdaken slapen. Alleenstaande kinderen kunnen maanden in onveilige omstandigheden leven terwijl ze wachten op onderdak. Dit raakt hen mentaal en fysiek.

“We voelen ons allemaal nutteloos… ik heb zoveel stress. Ik verlies mijn geheugen. Elke keer als ik probeer te slapen heb ik nachtmerries. Ik wil alleen mijn familie weer zien,” vertelt Zemar.

“Ik heb zoveel stress. Elke keer als ik probeer te slapen heb ik nachtmerries.”

Inmiddels zijn er meer dan 4.600 minderjarige asielzoekers zonder ouders in Griekenland, het hoogste aantal sinds 2016. Slechts één op de vier verblijft in opvangcentra die geschikt zijn voor hun leeftijd, en meer dan 1.000 zijn dakloos of verblijven in tenten.

Zemar vluchtte met zijn gezin vanuit Afghanistan nadat de Taliban zijn oudere broer had vermoord, wegens samenwerking met de Afghaanse autoriteiten. Hij werd gescheiden van zijn ouders op een Turks strand, toen smokkelaars hen en een groep van 50 anderen aan boord van een kleine rubberboot probeerden te krijgen, in het holst van de nacht. Sommigen konden niet snel genoeg naar binnen klimmen en bleven achter.

“Mama? Papa? Waar zijn jullie?” riep Zemar. Er kwam geen antwoord.

Autoriteiten vonden met hulp van UNHCR-partner METAdrasi een plek voor hem in een van de beveiligde gedeelten voor alleenstaande minderjarigen. In zijn sectie verblijven 150 jongens uit Afghanistan en Syrië.

“Het is hier veiliger, maar de jongens zijn vaak boos,” zegt Zemar. “Soms vechten ze. Als ze me zien, vallen ze me lastig. Laatst is er een jongen neergestoken.”

“Als ze me zien, vallen ze me lastig. Laatst is er een jongen neergestoken.”

Ondanks zijn problemen zegt Zemar dat hij geluk heeft in een van de relatief beschermde delen van het centrum te verblijven, in plaats van op straat. Hij hoopt binnenkort contact te kunnen maken met zijn ouders.

“Europese landen hebben superkrachten. Ze zouden iets aan Moria moeten doen,” aldus Zemar.

Oproep

UNHCR roept Griekenland op om alleenstaande minderjarigen te beschermen. Ook roepen we Europese landen op om prioriteit te geven aan plekken voor minderjarigen en procedures te versnellen voor kinderen die in aanmerking komen om zich bij familieleden te voegen.

*Naam gewijzigd wegens veiligheidsredenen.