Kenan: IT-expert en wereldburger
Kenan heeft steeds zijn ervaring op IT-gebied ontwikkeld om te kunnen inspelen op de markt, van Kosovo tot Gent met Irak als tussenstop. Vandaag de dag is hij IT-opleider omdat hij zijn ervaring wil doorgeven aan de jongere generaties.
“Ik ben in 1994 uit Kosovo gevlucht. Midden in de oorlog in het voormalig Joegoslavië was het leven er onmogelijk geworden. Ik was IT-programmeur, maar vanwege de politieke, economische en veiligheidssituatie, heb ik mijn land moeten verlaten.
In eerste instantie wilde ik naar het Verenigd Koninkrijk, omdat ik dacht dat ik er gemakkelijk werk kon vinden aangezien ik al beschikte over een goede kennis van het Engels. Maar eerst en vooral waren we op zoek naar veiligheid. Uiteindelijk hebben we dan ook veiligheid en asiel gevonden in België.
Ik vond werk als IT-consultant bij Volvo en we zijn als gezin naar Gent verhuisd. Ik heb er 12 jaar gewerkt maar in 2008 werd de automobielsector getroffen door de crisis en de eerste banen die geschrapt werden, waren die van de consultants. Ik heb toen met succes een sollicitatie ingediend voor een VN-missie in Irak en heb er voor een periode van vier jaar als Information System Manager gewerkt. Eens terug in België, heb ik mijn activiteiten als consultant voor twee verschillende bedrijven hervat.
De afgelopen drie jaar heb ik echter de commerciële sector verlaten en besloten om mijn tijd en energie te besteden aan het geven van opleidingen. Ik wil mijn ervaring doorgeven. Nu ben ik instructeur in een opleidingscentrum voor informatica opleidingen dat ijvert voor toegang tot informatietechnologie voor iedereen. Het centrum verwelkomt studenten met verschillende achtergronden en bevordert hun integratie op de arbeidsmarkt.
Iedereen draagt een steentje bij in ons gezin. Mijn vrouw werkt al tien jaar in de zorgsector voor jonge kinderen, onze dochter heeft een contract voor onbepaalde duur in de sociale sector en onze zoon werkt op een hogeschool. Bovendien spreken we ondertussen allemaal vloeiend Nederlands en zijn we echte Belgen geworden! »