Anas: familieman en bouwkundig ingenieur
Anas is een ingetogen en hoffelijke man, maar als hij met ons praat over zijn ouders die in Syrië achterbleven, stokt zijn stem en is het verdriet in zijn ogen af te lezen.
“Ik werkte als bouwkundig ingenieur en mijn vrouw was apothekeres. Ik was tegen de dictatuur in Syrië en werd als gevolg hiervan gevangen genomen. We waren niet meer veilig. Na 4 jaar van spanningen en oorlog in Syrië en door de tekorten aan elektriciteit en stookolie en een stijging van de kosten van het levensonderhoud, werden de levensomstandigheden steeds moeilijker. Daarom besloot ik te vertrekken. Ik had geen andere keuze. Op 11 augustus 2015 vertrok ik alleen naar Turkije.
In Turkije kwam ik terecht in de handen van mensensmokkelaars en hebben we de oversteek naar Griekenland per boot gemaakt (ik die helemaal niet kon zwemmen). Samen met een kleine groep mensen besloten we het gevaar te trotseren. Vanuit Griekenland ben ik eerst naar Duitsland doorgereisd om van daaruit verder te trekken naar België, waar mijn vader vrienden had.
Toen ik in Brussel aankwam, werd ik verwelkomd door twee Belgische families die me zo warm en vriendelijk hebben opgevangen dat ik ze ondertussen als mijn eigen familie ben gaan beschouwen. Aangezien de asielprocedure veel tijd in beslag heeft genomen, heb ik het geluk gehad om op deze morele steun te kunnen rekenen. In die tijd kwamen er in België veel vluchtelingen toe en kregen families prioriteit waardoor mijn eerste interview tot drie keer toe werd uitgesteld. Eind februari 2016 kreeg ik eindelijk mijn vluchtelingenstatus en een maand later heb ik publiekelijk mijn solidariteit betuigd met de slachtoffers van de aanslagen in Brussel. Na een jaar wachten hebben ook mijn vrouw en zoon zich met mij kunnen herenigen.
Ik volgde intensieve cursussen Frans en probeerde de vaardigheden die ik al in de bouwsector had opgedaan, verder te ontwikkelen. Na lange administratieve procedures, heb ik uiteindelijk ook de erkenning van de gelijkwardigheid van mijn ingenieursdiploma bekomen. Mijn vrouw kon zich inschrijven voor een masteropleiding in de farmaceutische wetenschappen en volgt een cursus Frans. Onze zoon zit in de 2e kleuterklas en spreekt ondertussen al beter Frans dan zijn ouders! In 2017 ben ik met een tijdelijk contract aan de slag gegaan bij de Nationale Loterij. En toen, met de hulp van een collega die mijn werk waardeerde, ben ik op zoek gegaan naar een stabielere baan. Na een lange zoektocht vond ik uiteindelijk een functie als werfingenieur-technicus bij een groot bouwbedrijf waar ik bijna een jaar geleden mijn eerste vast contract heb getekend.
Veel mensen denken dat vluchtelingen naar Europa komen om er misbruik te maken van de sociale welvaart. Maar we hebben er niet voor gekozen om ons land te ontvluchten. Het is niet eenvoudig om van de ene dag op de andere van leven te veranderen. Vandaag leven we hier in vrede en veiligheid en dragen we, door te werken, bij aan de maatschappij.”