Solaf, 9 ετών: «Ονομάζομαι Solaf και είμαι από τη Bosra της Συρίας. Θυμάμαι το σπίτι μου εκεί. Ήταν μεγάλο με μια καφετιά πόρτα. Είχε και ένα κήπο έξω με ελιές, λεμονιές, πορτοκαλιές και μηλιές. Φυτεύαμε βασιλικό, θυμάρι, χαμομήλι, μαϊντανό, μελιτζάνες και πατάτες. Μια μέρα  βομβαρδίστηκε το σπίτι μας και αναγκαστήκαμε να κοιμηθούμε στο τζαμί. Αλλά μετά βομβαρδίστηκε και το τζαμί οπότε ήρθαμε στην Ιορδανία.»

«Δε μου αρέσει πολύ εδώ στον καταυλισμό. Δεν υπάρχει ρεύμα. Χρησιμοποιούμε ηλιακές λάμπες το βράδυ αλλά διαρκούν μόνο 30 λεπτά. Εάν είχαμε ρεύμα θα ήθελα να έβλεπα τηλεόραση … όχι, λάπτοπ! Θέλω να βλέπω τηλεόραση σε λάπτοπ. Όταν δεν είμαι στο σχολείο παίζω με τους φίλους μου και συμμετέχω σε σπορ. Μαθαίνω Τάε Κβο Ντο για να μπορώ να προστατεύω τον εαυτό μου όταν λείπει ο αδερφός μου. Μπορώ σχεδόν να κάνω σπαγγάτο, θέλω λίγο ακόμα.»

«Θέλω να πάω στην Αμερική. Ένας συγγενής μου πήγε κάποτε και μου είπε ότι η ζωή είναι κανονική εκεί – έχει μεγάλα σούπερ μάρκετ και καλά σχολεία. Θα περνούσα τις εξετάσεις μου και θα έπαιρνα καλούς βαθμούς εκεί. Θέλω να γίνω γιατρός και να θεραπεύσω τον διαβήτη. Γιατί; Γιατί έχει η μητέρα μου διαβήτη. Θέλω να βοηθήσω την οικογένειά μου γιατί είναι για μένα τα πάντα.»

Στον καταυλισμό προσφύγων του Azraq στην Ιορδανία, η 9χρονη Solaf επιδεικνύει τις ικανότητές της στο taekwondo στην αγκαλιά του αδελφού της Munaf, 21 ετών. © UNHCR / A. SAKKAB

Ολοκλήρωσε το παζλ της και το επιδεικνύει με υπερηφάνεια η μικρή πρόσφυγας από τη Συρία, η Solaf, στο εσωτερικό της σκηνής της οικογένειάς της στον προσφυγικό καταυλισμό του Azraq στην Ιορδανία. Το 2013, ο πατέρας της, Ahmad, 49 ετών, και η μητέρα της, Ruwaidah, 44, αποφάσισαν να εγκαταλείψουν την εμπόλεμη Συρία με τα παιδιά τους. © UNHCR / A. SAKKAB

Μπροστά στον οικίσκο τους στον προσφυγικό καταυλισμό του Azraq στην Ιορδανία, η μητέρα της 9χρονης Solaf, η 44χρονη Ruwaidah κρατά την κόρη της στην αγκαλιά της. «Δεν κάθεται σε ένα σημείο ούτε λεπτό, είναι πάντα σε κίνηση», λέει. © UNHCR / A. SAKKAB

Ζωγραφιές από τη μικρή πρόσφυγα από τη Συρία, Solaf στο εσωτερικό του οικίσκου που διαμένει με τον αδελφό της και τους γονείς της στον προσφυγικό καταυλισμό του Azraq. Αυτό που της λείπει περισσότερο από τη Συρία είναι ο παππούς της. © UNHCR / A. SAKKAB

Το μάθημα πλεκτικής από την οργάνωση FinnChurchAid τελείωσε και η Solaf επιστρέφει σπίτι με τον πατέρα της, τον 49χρονο Ahmad. Στον προσφυγικό καταυλισμό του Azraq, η μικρή πρόσφυγας παρακολουθεί μαθήματα τυπικής αλλά και άτυπης εκπαίδευσης. © UNHCR / A. SAKKAB

Η εννιάχρονη Solaf είναι πρόσφυγας από τη Συρία. Ζει με τους γονείς της και τον μεγαλύτερο αδερφό της στον προσφυγικό καταυλισμό Azraq στην Ιορδανία. Προέρχεται από την πόλη Bosra της νότιας Συρίας, και μαζί με την οικογένειά της διέφυγαν στην Ιορδανία το 2013 όταν βομβαρδίστηκε το σπίτι τους. Η Solaf έχει ζωηρές μνήμες από τον πόλεμο στη Συρία. «Θυμάμαι όταν ένας πύραυλος έπεσε στο νεκροταφείο της πόλης μας και η σορός κάποιου με το όνομα Mousa βγήκε από το χώμα.»

Παρ’ όλα όσα έχει περάσει, η Solaf είναι ένα χαρούμενο και ζωηρό παιδί, που λατρεύει να παίζει διάφορα αθλήματα με τους φίλους της στον καταυλισμό, και να φτιάχνει παζλ στον οικίσκο που ζει με την οικογένειά της. Της αρέσει πολύ να βοηθάει τη μητέρα της στο μαγείρεμα και παίζει στα δάχτυλα τη συνταγή του αγαπημένου της φαγητού, του σις μπαράκ (shishbarak), κομματάκια αρνιού μαγειρεμένα σε σάλτσα από γιαούρτι.

Ο πόλεμος στη Συρία είναι πια στο πέμπτο έτος του και έχει επιφέρει τη μεγαλύτερη προσφυγική κρίση παγκοσμίως με πάνω από 4,8 εκατομμύρια Σύρους να έχουν διαφύγει στην Ιορδανία και σε άλλες γειτονικές με τη Συρία χώρες.

Δείξε την αλληλεγγύη σου με τους πρόσφυγες όπως η Solaf υπογράφοντας σήμερα την έκκληση #WithRefugees.

Σου άρεσε η ιστορία της Solaf; Μοιράσου τη με τους φίλους σου!