Syrische vluchtelinge start haar nieuwe leven in België met doctoraats-onderzoek in farmaceutica

Rania putte kracht uit haar doctoraat om een nieuw leven in België te starten en de leegte te vullen die haar vlucht uit Syrië achterliet.

3 May 2018

Rania terwijl ze onderzoek voert in het labo voor haar doctoraat aan de universiteit van Bergen.
© UNHCR/Veronica J. Taco Taco

Rania mocht haar doctoraat beginnen aan een Belgische universiteit, iets wat niet alleen haar carrière vooruit zou helpen, maar haar ook de gedrevenheid gaf om een nieuw leven in België te starten en de leegte te vullen die haar vlucht uit Syrië achterliet.

In Damascus was ze omringd door een vriendengroep en liefhebbende ouders, en Rania had er dan ook nooit eerder aan gedacht om Syrië te verlaten.

Maar toen er bommen vielen op de school van haar kinderen besliste ze samen met haar man dat hun veiligheid absoluut primeerde. Toen ze samen met haar kinderen op bezoek was bij haar zus in België hoorde ze over een tweede bomaanslag. Rania diende direct een aanvraag in om als vluchteling erkend te worden in België. Haar man zou later met hen herenigd worden.

Rania is haar zus en België uitermate dankbaar voor de hulp die ze kreeg, hoewel ze haar familie en vrienden in Damascus nog steeds mist.

Rania is niet het type dat wacht op liefdadigheid of giften. Achter haar slanke gedaante en jonge uitstraling schuilt, verraden door de snelle en vastberaden manier waarop ze spreekt over haar leven en haar ambities, een energieke vrouw die van aanpakken weet.

Eenmaal in België oefende haar man intensief Frans om een eigen zaak te kunnen openen. Hierdoor had de familie een inkomen en kon Rania zich focussen op haar doctoraatstudie.

De meeste vluchtelingen moeten een Franse of Nederlandse test afleggen om te mogen starten aan de universiteit, maar Rania sprak al vloeiend Frans toen ze toekwam in België. “Ik leerde Frans als tweede taal in Syrië”, vertelt ze levendig, “maar ik beheers ook het Engels, wat de internationale taal voor farmaceutisch onderzoek is.”

Eenmaal in België koos Rania ervoor een specifiek doctoraat te doen over schadelijke stoffen in voedsel die de hersenen kunnen aantasten. De universiteit van Bergen, die de campagne van gastvrije universiteiten voor vluchtelingen ondersteunt, ontving haar met open armen.

Rania benadrukt dat haar voortgezette studie niet alleen belangrijk is voor haar diploma en carrière. “Het is moeilijk uit te leggen, naast een manier om te integreren en te bewijzen dat ik het kan, is mijn doctoraat ook iets dat ik gewoon moest doen in dit nieuwe leven.”

Rania had in Syrië een prijs gewonnen voor ‘beste werkneemster’ van het bedrijf waarin ze werkte. Ook voor haar doctoraat wil ze absoluut het onderste uit de kan halen. Diezelfde gedrevenheid hielp haar om te gaan met de vele veranderingen na de vlucht uit Syrië.

“Ik mis het om te kletsen met mijn vrienden in cafés in Damascus. Ik groeide op in die stad, het is een deel van mij”, zegt ze nog. “Misschien zal ik op een dag met mijn diploma carrière kunnen maken in België. En als de oorlog over is in Syrië en we terug kunnen naar daar kan het me helpen re-integreren.”

Rania antwoordt met haar karakteristieke enthousiasme wanneer we vragen naar hoe ze het combineert om een doctoraat te schrijven en een gezin met twee kinderen te onderhouden. “Ik bereid het ontbijt voor alvorens ik naar het labo ga, en kook in het weekend. Mijn zonen zijn in hun jonge tienerjaren en hebben het druk met studeren.”

Wat is de volgende stap voor de bruisende Rania? “Ik wil graag solliciteren voor een Europees onderzoeksprogramma over giftige stoffen in vleeswaren”, antwoordt ze.

Met Rania heeft België er een nieuwe onderzoekster bij binnen de geavanceerde farmaceutische sector. Een extra kracht die hopelijk op een dag kan helpen bij de eliminatie van giftige stoffen.