Amal Ali (30 lat): “Wśród moich pacjentów zdarzają się kobiety w moim wieku lub młodsze, a kiedy mówię, że jestem dentystką, opowiadają mi o swoich marzeniach, planach na przyszłość, wykształceniu, o swoim życiu. Staram się je wspierać i zachęcam, by kontynuowały edukację. Zdarzało się, że starsi Somalijczycy pytali mnie, czy mogą do mnie przyprowadzić swoje córki, żeby przekonały się na własne oczy, że istnieje ktoś taki jak somalijska dentystka. Dla mnie to bardzo miłe. Dziewczyny pytają mnie, jak to było nosić hidżab na uniwersytecie, jaką drogę wybrać, co mogą zrobić, żeby zwiększyć swoje szanse na dostanie się na uczelnię.”

“Dla niektórych Szwecja jawi się jako wielka szansa, przyjeżdżają tu z wyznaczonym celem i niezależnie od tego, co się potem dzieje, ile razy im się nie powiedzie, ile walki ich to kosztuje, po prostu uparcie do niego dążą. Ale są też tacy, którzy się poddali, być może żyją z zasiłku i mają poczucie, że cokolwiek by zrobili, i tak społeczeństwo ich nie zaakceptuje. Tych dwu grup nie łączy żaden most.”

“Profesjonaliści z różnych dziedzin powinni zbudować taki właśnie most, żeby pokazać, że sukces jest możliwy. Będzie trudno, trzeba będzie w to włożyć dziesięć razy więcej wysiłku niż normalny Szwed czy Szwedka, ale i tak jest to możliwe. Chciałabym stworzyć to połączenie, pomóc ludziom, powiedzieć im: tak, było mi trudno, niełatwo jest przejść przez studia stomatologiczne, nosząc na głowie muzulmańską chustę, zachowując swoją religię, modląc się pięć razy dziennie, być dobrą Muzułmanką, a jednocześnie mieć świetne wyniki w nauce.”

“Ale uda ci się. Będzie trudno, ale się uda.”

Zawodowa i osobista droga Amal Ali przybliża ją do jej somalijskich korzeni. W ubiegłym roku przeprowadziła się z Goteborga do Oslo, żeby pracować w gabinecie dentystycznym przyjmującym głównie somalijskich pacjentów, z których wielu również jest uchodźcami.

“Kiedy tu przyjechałam, powtarzałam sobie, że otworzę gabinet w Goteborgu i będę pomagać moim krajanom. Ale zanim to nastąpi, dobrze jest popracować gdzieś, gdzie jest wielu Somalijczyków.”

Amal stworzyła w swoim gabinecie w Oslo “małą Somalię”, która przypomina jej o jej drugim domu i “zobowiązaniach wobec tych, którzy zostali w Afryce”. Wie bardzo dobrze, że nie wszyscy Somalijczycy dostali szansę przyjazdu do Szwecji i zdobycia bezpłatnego wyższego wykształcenia. Jeden z jej pacjentów zawsze puszcza jej somalijską muzykę, tłumaczy, jak było w Somalii przed wojną i dlaczego teraz jest tam, jak jest. Inni, pochodzący z Erytrei, Iraku i Syrii, opowiadają, jak żyli wcześniej. „Dużo się od nich uczę. Uświadamiam sobie wtedy, że wszystkich nas łączy jedno – przybyliśmy to z innego kraju. Wszyscy żyliśmy innym życiem zanim tu przyjechaliśmy, wszyscy mieliśmy dobrą pracę” mówi Amal.

Podczas każdej wizyty w Somalii Amal stara się pracować jako dentystka wolontariuszka. Snuje również ambitne plany co do pracy w swoim kraju pochodzenia w przyszłości/

„Chcę się odwdzięczyć i zrobić coś, co pokaże, że mimo szwedzkiej tożsamości wciąż jestem również Somalijką”, opowiada.

Amal uwielbia Szwecję, która jest jej domem – czuje się bardziej Szwedką niż Somalijką. Ale chce łączyć obie tożsamości. „Większość imigrantów ma poczucie, że przynależą do dwóch krajów, dwóch kultur – ale w samej Szwecji musimy przejść jeszcze długą drogę do akceptacji innych kultur i różnorodności, jaka cechuje współczesne społeczeństwo.”

Kampania #WithRefugees na Światowy Dzień Uchodźcy 2016 to apel o pokazanie solidarności z uchodźcami przez popisanie petycji. Pokaż, że jesteś z Amal.

Spodobała Ci się historia Amal? Podziel się nią z przyjaciółmi!