Mojtaba, 22 ετών: «Το ταξίδι μέχρι την Ευρώπη ήταν πολύ σκληρό. Ήμουν μόλις 13 ετών τότε. Ο μεγαλύτερος αδελφός μου πνίγηκε καθώς προσπαθούσαμε να περάσουμε από την Τουρκία στην Ελλάδα. Έπρεπε να φροντίσω μόνος μου πια για τον εαυτό μου. Το δυσκολότερο από όλα ήταν ότι δεν ήξερα ποιον να εμπιστευθώ. Στάθηκα τυχερός, όμως. Στην Αυστρία βρήκα μια οικογένεια που με στήριξε και που συνεχίζει να με στηρίζει. Και τώρα, σπουδάζω Μοριακή Βιολογία στο πανεπιστήμιο.

Στα παιδικά μου χρόνια δεν είχα επαφή με τις θετικές επιστήμες. Βοηθούσα τους γονείς μου στα χωράφια στην επαρχία Ghazni. Ήταν αγρότες, καλλιεργούσαν πατάτες, φρούτα και λαχανικά. Οι Ταλιμπάν μάς είχαν περικυκλώσει. Καθώς ανήκουμε στη μειονότητα των Hazara, βρισκόμασταν διαρκώς σε κίνδυνο. Νιώθαμε σαν να είμαστε φυλακισμένοι. Δεν μπορούσαμε να κινηθούμε ελεύθερα και αργά ή γρήγορα, θα δεχόμασταν επίθεση. Η Ευρώπη ήταν η μόνη μας ελπίδα να βρούμε ένα ασφαλές μέρος».

«Είμαστε πλέον μαζί με την οικογένειά μου από το Αφγανιστάν και εκπληρώνω το όνειρό μου να κάνω έρευνα επάνω στον καρκίνο. Θα ήθελα να πάω στο εξωτερικό για διδακτορικό, στη Σκωτία πιθανόν, επειδή εκεί έχουν πολύ καλούς ειδικούς στον εγκέφαλο. Είμαι αποφασισμένος να πολεμήσω τον καρκίνο».

Ο 22χρονος Mojtaba Tavakoli εγκατέλειψε το Αφγανιστάν όταν ήταν 13 ετών. Σήμερα, σπουδάζει Μοριακή Βιολογία και έχει επικεντρωθεί στην έρευνα για τον καρκίνο στην Ιατρική Σχολή της Βιέννης στην Αυστρία. © UNHCR / G. WELTERS

Ο 22χρονος Mojtaba μαζί με την 46χρονη μητέρα του, Rehana Rahimi και τον μόλις ενός έτους αδελφό του, Omid Tavakoli, στο σπίτι της οικογένειας. © UNHCR / G. WELTERS

Η οικογένεια Tavakoli έχει μαζευτεί για το παραδοσιακό δείπνο. Από αριστερά, η μητέρα του Mojtaba, Rehana Rahimi, 46 ετών, η αδελφή του, Zahra Tavakoli, 17 ετών, ο μόλις ενός έτους αδελφός, Omid Tavakoli και ο πατέρας του, Joma Ali Tavakoli, 53 ετών. © UNHCR / G. WELTERS

Μπάρμπεκιου για τον Mojtaba (δεύτερος από αριστερά) και τους φίλους του στα περίχωρα της Βιέννης. «Μου αρέσει η Βιέννη, είναι μια πανέμορφη πόλη που την αποκαλώ σπίτι μου» © UNHCR / G. WELTERS

Ο Mojtaba επί τω έργω στα εργαστήρια της Ιατρικής Σχολής της Βιέννης. Σε ηλικία 13 ετών, εγκατέλειψε με τον αδελφό του το Αφγανιστάν εξαιτίας των Ταλιμπάν. Ο αδελφός του πνίγηκε στο Αιγαίο. Φοιτητής Ιατρικής σήμερα, ο Mojtaba ονειρεύεται να βρει τη θεραπεία του καρκίνου. © UNHCR / G. WELTERS

Μελέτη έως αργά το βράδυ για τον Mojtaba στο δωμάτιό του στο σπίτι της οικογένειας που τον φιλοξενεί. Ελπίζει να καταφέρει να κάνει διδακτορικό στην έρευνα για τον καρκίνο. © UNHCR / G. WELTERS

Ο Mojtaba Tavakoli είχε τελειώσει μόνο τη βασική εκπαίδευση όταν χρειάστηκε να εγκαταλείψει το Αφγανιστάν εξαιτίας των Ταλιμπάν στην ηλικία των 13. Είκοσι δύο χρονών σήμερα, σπουδάζει Μοριακή Βιολογία στην Ιατρική Σχολή της Βιέννης και έχει στόχο να κάνει έρευνα για τον καρκίνο.

Η οικογένεια Tavakoli, ανήκει στη μειονότητα Hazara του Αφγανιστάν, που υφίσταται καταπίεση. Έστειλαν δύο γιους το 2006 στην Ευρώπη για να διαφύγουν από τους Ταλιμπάν. Ο Mojtaba συνέχισε μόνος το ταξίδι του όταν ο μεγαλύτερος αδελφός του, Morteza, πνίγηκε στο Αιγαίο. Ήταν μόλις 18 ετών. Στην Αυστρία, ο Mojtaba βρήκε στήριξη και φροντίδα από ένα ζευγάρι Αυστριακών, τη Marion Weigl και τον Bernhard Wimmer.

Μόλις του χορηγήθηκε άσυλο στην Αυστρία, ο Mojtaba μπόρεσε να φέρει και την υπόλοιπη οικογένειά του από το Αφγανιστάν. Ο μικρότερος αδελφός του, ο 12χρονος Mustafa πέθανε από καρκίνο στη Βιέννη το 2014. Ο Mojtaba νιώθει να τον κινητοποιούν τόσο η προσωπική του απώλεια, όσο και η ευγένεια όσων τον στήριξαν.

«Έχω δει πράγματα που άνθρωποι με τα διπλά μου χρόνια δεν έχουν δει», λέει. «Αυτό με κάνει να είμαι αυστηρός με τον εαυτό μου, να χρησιμοποιώ τις ευκαιρίες που μου δίνονται και να κάνω την οικογένειά μου υπερήφανη».

Δείξε την αλληλεγγύη σου με τους πρόσφυγες όπως ο Mojtaba υπογράφοντας σήμερα την έκκληση #WithRefugees.

Σου άρεσε η ιστορία του Mojtaba;  Μοιράσου τη με τους φίλους σου!