Felisa, 33 lata: “Pamiętam, że byłam szczęśliwa; częścią naszej lokalnej kultury było rolnictow i wytwarzanie rekodzieła z liści palmowych. Wszystko było zielone: trawa jak okiem sięgnąć, drzewa wysokie jak góry i nasze uprawy. Dzieci bawiły się na podwórku. Ciągle wracam do tego rezerwatu we wspomnieniach. Niemal czuję na twarzy powiew bryzy. Będę o to walczyć, zawsze walczyłam o rodzinę i wspólnotę. Właśnie tworzymy naszą własną radę, w której mogę zająć ważne stanowisko, by móc zrealizować marzenia mojej wspólnoty, żeby dostać nowe tereny, na których będziemy mogli sadzić nasze uprawy. Wyobraźcie sobie bananowce, jukkę, zioła strzelające prosto z ziemi. Moje dzieci już nigdy nie będa głodne.”

“I will fight; I have always been a fighter for my family and community”.
Felisa, with her children. (c) UNHCR Colombia / D. Diaz /2015

Felisa została zmuszona do opuszczenia rezerwatu Makaguan niedaleko wenezuelskiej granicy i teraz musi mieszkać w ośrodku dla 150 tubylców. W dzieciństwie uciekała wiele razy z powodu prześladowań ze strony uzbrojonych gangów. Wielokrotnie doświadczyła przemocy seksualnej. Gdy miała 11 lat, została zgwałcona przez brata ciotecznego. Trzy lata temu wprowadziła się do mężczyzny, który później usiłował ją zamordować. Jej obecny partner także stosuje wobec niej przemoc. Jej plemię Makaguan jest zagrożone fizyczną i kulturową eksterminacją.

Uchodźcy. Zwykli ludzie w niezwykłych czasach. Podziel się ich historiami.