21 Φεβρουαρίου, 2008
Των Kisut Gebre Egziabher, ed. Jack Redden/Leo Dobbs
 

Με εγκαύματα και τρομερές ουλές τελειώνει η παιδική ηλικία ενός κοριτσιού από τη Σομαλία.

ΚΑΤΑΥΛΙΣΜΟΣ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ TEFERIBER, Αιθιοπία, 21 Φεβρουαρίου (UNHCR) – Η Hamda Mohamed Yusuf κατάφερε να επιβιώσει από τις βολές του πυροβολικού και τα εγκαύματα στο μεγαλύτερο μέρος του προσώπου και του σώματός της. Όμως, η 13χρονη Σομαλή πρόσφυγας, παραμορφωμένη  λόγω της ανεπαρκούς ιατρικής φροντίδας στο ελλιπώς εξοπλισμένο νοσοκομείο του Mogadishu και αντιμετωπίζοντας μία ζωή γεμάτη πόνο, αναρωτιέται συχνά εάν θέλει να συνεχίσει να ζει.

«Ό,τι συνέβη τον Μάιο του 2006 σημάδεψε όλο μου το σώμα και κατέστρεψε το μέλλον μου», είπε σε επισκέπτες της Ύπατης Αρμοστείας στον προσφυγικό καταυλισμό Teferiber στη βορειοανατολική Αιθιοπία, όπου κατέφυγε με την οικογένειά της. «Κάηκα σε μία τρομερή φωτιά, τόσο τρομερή που το γεγονός ότι έζησα το θεώρησε  θαύμα η οικογένειά μου».

Η Ηamda θυμάται την ανέμελη παιδική ηλικία που έζησε μαζί με τους κοντινούς της φίλους. «Έζησα πολύ ευτυχισμένες μέρες, παίζοντας με φίλους και γελώντας όλη μέρα». Λόγω των χρόνιων συγκρούσεων στη Σομαλία, που συνοδεύτηκαν από εκτεταμένους βιασμούς και φόνους, κανείς τους δεν πήγε σχολείο. Αλλά η Ηamda δεν κατάφερε να γλιτώσει από τη βία.

«Η μητέρα μου, μου είπε ότι μία οβίδα πυροβολικού χτύπησε το σπίτι μας στο Μοgadishu (τη Σομαλική πρωτεύουσα), όταν κοιμόμασταν», θυμάται και προσθέτει ότι η πυρκαγιά  που επακολούθησε κατέστρεψε το σπίτι, σκότωσε τη μεγαλύτερη αδερφή της τη Sahra και άφησε τη Hamda μισοπεθαμένη.

«Ήμουν γεμάτη εγκαύματα και αίμα και με πήγαν στο νοσοκομείο Madina του Mogadishu, όπου παρέμεινα σε κώμα για μερικούς μήνες, μέχρι που τελικά συνήλθα», είπε η Hamda. «Το νοσοκομείο Madina όμως διαθέτει ελάχιστο εξοπλισμό και περιορισμένες δυνατότητες ενώ  το προσωπικό δεν μπορούσε να κάνει πολύ περισσότερα από το να σώσει τη ζωή μου και να καλύψει τα εγκαύματά μου».

Τα εγκαύματα, και η περιορισμένη ιατρική φροντίδα, την άφησαν με μόνιμες παραμορφώσεις, που θα μπορούσαν να είχαν αποφευχθεί: το κάτω χείλος της έχει ενωθεί με το μάγουλο, το δέρμα των χεριών της με το πάνω μέρος του σώματός της ενώ το στήθος της είναι καλυμμένο από ουλές.

Δεν είχε καν την ευκαιρία να αναρρώσει στο σπίτι της. Τον Δεκέμβριο του 2006, όταν ξεκίνησαν νέες συγκρούσεις ανάμεσα στην, υποκινούμενη από την Αιθιοπία, Μεταβατική Ομοσπονδιακή Κυβέρνηση της Σομαλίας και την Ένωση των Ισλαμικών Δικαστηρίων διέφυγε με τη μητέρα και τις 8 αδερφές και αδερφούς της στην Αιθιοπία.

«Μπορείς να φανταστείς πόσο δύσκολο ήταν για μένα να ταξιδέψω μέχρι την Αιθιοπία από το Mogadishu ...φροντίζοντας τις πολύ  επώδυνες πληγές μου», είπε. «Ο πόνος επιμένει και μου προκαλεί τρομερό κνησμό. Όταν ξύνω τις πληγές, ματώνουν και ένας νέος κύκλος πόνο και κνησμού ξεκινάει. Απέκτησα επίσης καρδιακό πρόβλημα. Δεν μπορώ να τεντώσω τα χέρια μου. Το στήθος μου αναπτύσσεται με μεγάλη δυσκολία, και όσο αναπτύσσεται πιέζει τον θώρακα μπροστά και έτσι το καμένο μου δέρμα σπάει και ματώνει».

Δεν προκαλεί έκπληξη ότι το ψυχικό τραύμα της επίθεσης και οι παραμορφώσεις που προκλήθηκαν την αναγκάζουν να αποφεύγει όλο και περισσότερο την οικογένεια και τους φίλους της. Η Ηamda ελπίζει ότι κάποια διεθνής ανθρωπιστική οργάνωση θα τη βοηθήσει να γλιτώσει από  τον επίμονο πόνο  και την απομόνωση  που βιώνει.

«Πολλές φορές μου περνάει από το μυαλό να τερματίσω τον πόνο και τη ζωή μου», είπε. «Αλλά μέχρι τώρα δεν έχω φτάσει μέχρι εκεί, καλώς ή κακώς. Παρακαλώ κάντε κάτι για τα εγκαύματά μου, διαφορετικά πλησιάζει η ώρα που θα ενδώσω στην επίμονη παρόρμησή μου και θα αυτοκτονήσω».

Kisut Gebre Egziabher, ΚΑΤΑΥΛΙΣΜΟΣ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ TEFERIBER, ΑΙΘΙΟΠΙΑ

« Επιστροφή