Cate Blanchett
gets to know Ahmad, a baker, actor, and future pilot
Cate Blanchett wybrała się do Libanu wraz z UNHCR i poznała tam Ahmada, syryjskiego uchodźcę, który właśnie obchodził swoje 14. urodziny. Ahmad był w grupie młodych uchodźców biorących udział w przedstawieniu organizowanym przez kółko teatralne, do którego się zapisał. W Syrii był piątkowym uczniem, ale teraz zamiast się uczyć, musi pracować w cukierni, żeby pomóc swojej rodzinie. Ahmad jest jednak optymistą i ma nadzieję, że wróci do domu i spełni swoje marzenie o zostaniu pilotem.
Ahmad, 14 lat: “Nazywam się Ahmad i pracuję w cukierni. Kiedy dorosnę, chciałbym być pilotem i podróżować po całym świecie. Rok temu dowiedziałem się o istnieniu Intersos* i zacząłem tam chodzić na zajęcia. Odkryłem, że lubię grać na scenie. Razem z przyjaciółmi, których poznałem w Intersos, bierzemy udział w dramacie opowiadającym o aranżowanym małżeństwie. W naszej społeczności takie małżeństwa to prawdziwy problem. Sztuka jest popularna i odgrywaliśmy ją już trzy razy przed prawdziwą widownią. Za pierwszym razem mieliśmy tremę, ale potem przyzwyczailiśmy się do obecności widzów. Teraz rozszerzamy naszą grupę teatralną i planujemy wystawienie sztuki na temat przymusowej pracy dzieci. Chcemy ją pokazywać na całym świecie”.
*NGO Intersos – organizacja pozarządowa współpracująca z UNHCR
Ahmad wraz z rodziną wiódł spokojne życie w Syrii. Chętnie opowiada o domu, ogrodzie, przyjaciołach, czasie spędzonym za komputerem. Lubił szkołę, zwłaszcza arabski i matematykę. Ale przyszła wojna… “Widziałem wielu rannych… Znałem ich lubiłem… A oni umierali z powodu ran”. Ahmad i jego rodzina uciekli do Libanu, niemal z pustymi rękami. “Gdy dotarliśmy do Libanu, wszystko się zmieniło. Musiałem pracować, żeby pomóc moim bliskim. Nie mogę chodzić do szkoły, bo muszę im pomagać”. Ahmad pracuje w cukierni, gdzie zajmuje się deokorowaniem i sprzedażą ciastek. Wie, że minie sporo czasu, zanim będzie mógł wrócić do Syrii. “Bardzo to przeżyłem. Jak utratę kogoś, na kim bardzo ci zależy”.
Ale Ahmad nie traci nadziei. “Wierzę, że jeszcze wrócę do szkoły. Mogę zostać pilotem i latać po całym świecie”. Poznał wielu przyjaciół w lokalnym ośrodku kultury prowadzonym przez Intersos, organizację partnerską UNHCR. “W tym ośrodku mam jedenaścioro przyjaciół. Chłopców i dziewczęta. Z Damaszku, Idlibu czy Aleppo. Naprawdę ich lubię”.
Refugees. Ordinary people living through extraordinary times. Share their stories.
Zapytaj którekolwiek dziecko uchodźcze w Libanie o jego największe marzenie, a odpowiedź zawsze będzie ta sama: “Pójść do szkoły”. Aż dwie trzecie z 400 tysięcy małych uchodźców w Libanie nie ma dostępu do edukacji. UNHCR współpracuje z ministerstwem edukacji oraz innymi partnerami, żeby w przyszłym roku liczbę dzieci chodzących do szkoły zwiększyć z obecnych 106 tysięcy do ponad 200 tysięcy. Do osiągnięcia tego celu potrzebne jest jednak wsparcie finansowe.
More stories
Jadira- Skejterka. Córka. Sportsmenka.
“Było zbyt niebezpiecznie, żeby zostać.”
Helena Christensen spotyka Maribeth
Helena Christensen zobaczyła jak działa UNHCR w Kolumbii i poznała tam kobiety, które wykazują się niezwykłą …