UNHCR: “België moet zijn strijd tegen staatloosheid versterken”

Brussel, 6 februari 2013 – De VN-vluchtelingenorganisatie UNHCR spoort de Belgische regering aan actie te ondernemen om een einde te maken aan de situatie van staatlozen in België. In een vandaag vrijgegeven rapport met als titel ‘’Staatloosheid in België’’* raadt UNHCR de Belgische autoriteiten enkele veranderingen aan.

Eerder dit jaar kondigde de Belgische regering aan het Verdrag van 1961 tot Beperking van Staatloosheid te bekrachtigen tegen juni 2013. Hiermee geeft België een positief voorbeeld voor het nog te grote aantal landen waar nationaliteitswetgevingen met betrekking tot staatloosheid in gebreke blijven. 

België kondigde ook aan de procedure voor erkenning van staatloosheid te herzien.

“Dit zijn enorme stappen om staatloosheid uit te roeien”, zegt Paolo Artini, Afgevaardigd Regionaal Vertegenwoordiger voor UNHCR in West-Europa. “We hopen dat dit het begin is van een constructieve dialoog die leidt tot een betere bescherming van staatlozen.” De inschrijving van staatlozen en de bepaling van staatloosheid blijft problematisch. In veel gevallen hebben staatlozen geen enkele status met als resultaat dat zij en hun familie vaak in de illegaliteit leven. Zelfs nadat ze zijn erkend als staatloze krijgen ze niet automatisch een verblijfsvergunning. Hun status is in feite een lege huls.

Wereldwijd zijn er naar schatting zo’n 12 miljoen staatlozen. Zij hebben geen nationaliteit en worden in geen enkel land als burger erkend. Op papier bestaan zij niet. Het is moeilijk een accurate schatting te geven van het aantal staatlozen in België. Vandaag de dag zijn er iets minder dan 700 staatloze personen geregistreerd in België. Elk jaar vragen ongeveer 100 mensen erkenning als staatloze. Het rapport toont verder aan dat staatlozen in België vaak dezelfde origines hebben: bijna twee derde van hen werd geboren in Europa, meer bepaald in de voormalige Sovjet-Unie, het voormalige Joegoslavië, Duitsland en Roemenië. Ook komt een aanzienlijk aantal staatlozen woonachtig in België uit het Midden-Oosten en Azië.

Er zijn vele oorzaken voor staatloosheid, deze zijn vaak geworteld in juridische kwesties, maar de gevolgen op menselijk vlak zijn dramatisch. Omdat staatlozen technisch gezien geen burger zijn van een land, worden hen basisrechten ontzegd en hebben zij in vele landen geen toegang tot werk, huisvesting, onderwijs en gezondheidszorg. Zij kunnen geen eigen bankrekening openen, eigendom bezitten, wettig trouwen of de geboorte van hun kind laten registreren.

Eén van de staatlozen die geïnterviewd werd voor het rapport Mapping Staatloosheid in België stelt het als volgt: “Ik wil erkend worden als mens. Op dit moment kan ik niets doen. Ik heb geen enkel recht.” Het gebrek aan een nationaliteit leidt vaak tot discriminatie, marginalisatie en zelfs blootstelling aan arrestatie en langdurige hechtenis. Sommige geïnterviewde staatlozen vertrouwden toe dat de ontzegging van hun identiteit in combinatie met de wrede ervaringen zelfs hun mentale gezondheid hebben aangetast.

In de vele interviews met staatloze personen voor dit rapport, dook één gemeenschappelijk thema meermaals op: het gevoel van verspilling. Verspilling van tijd in pogingen om hun staatloosheid te bewijzen, verspilling van energie wegens het leven in de illegaliteit, verspilling van een mensenleven. “België heeft de mogelijkheid en de plicht om deze mensen te helpen”, besluit Artini. “Leven in limbo is een bijzonder pijnlijke ervaring voor staatloze mensen. UNHCR is bereid de overheid bij te staan en te ondersteunen bij het wegwerken van deze anomalie met de geschikte politieke en juridische actie.”

Lees hier de samenvatting van het rapport of de volledige versie. 

* Het rapport ‘’Staatloosheid in België’’ werd gerealiseerd door UNHCR in samenwerking met het Centrum voor Gelijkheid van Kansen en Racismebestrijding en de Université catholique de Louvain UCL.  

« terug