Dankzij de inburgering in hun nieuwe gemeenschap kunnen vluchtelingen een menswaardig, vreedzaam bestaan uitbouwen
Miljoenen vluchtelingen wereldwijd houden jaar na jaar vast aan de hoop dat ze op een dag naar huis kunnen terugkeren. Voor sommigen is een terugkeer uitgesloten omdat hun land wordt verscheurd door eindeloze conflicten of, vaker nog, omdat ze vrezen voor vervolging. Wanneer vrijwillige repatriëring geen haalbare kaart blijkt, kan het vinden van een thuis in het asielland en inschakeling in de lokale gemeenschap een duurzame uitweg bieden voor hun uitzichtloze situatie. Het is als het ware een kans om een nieuw leven te beginnen. Inburgering is een complex en geleidelijk proces met afzonderlijke, maar onderling gelinkte juridische, economische, sociale en culturele dimensies. Deze oplossing vergt heel wat inspanningen van de inburgeraar en van de onthaalgemeenschap. In flink wat gevallen mondt dit proces uit in het verkrijgen van de nationaliteit van het asielland. UNHCR schat dat het voorbije decennium ongeveer 1,1 miljoen vluchtelingen over de hele wereld de nationaliteit van hun asielland verwierven.