Onze voornaamste hulpdoelgroep zijn de miljoenen vluchtelingen wereldwijd
Vluchtelingen leven niet alleen in tenten, verspreid over een gigantisch, geïmproviseerd kamp. In werkelijkheid wordt slechts één derde van de 11,7 miljoen vluchtelingen in de wereld opgevangen in kampen. Net als vele andere mensen wereldwijd trekken de meeste vluchtelingen van stad naar stad. Ruim de helft van de vluchtelingen aan wie UNHCR hulp verstrekt, leeft in de steden (buiten de tentenkampen).
In tegenstelling tot vluchtelingenkampen bieden steden meer mogelijkheden om in alle anonimiteit geld te verdienen en een betere toekomst op te bouwen. Maar in de steden zijn er ook gevaren: de vluchtelingen krijgen er geen officiële identiteitspapieren, ze worden vaak uitgebuit, gearresteerd of vastgehouden, of moeten met de arme lokale bevolking concurreren voor vaak onderbetaald werk. Door de anonimiteit van grote steden is het voor vluchtelingen ook moeilijk om in contact te komen met UNHCR en de steun te krijgen die ze nodig hebben. Bovendien is het voor ons moeilijker om in steden hulp te verlenen dan in kampen, omdat de vluchtelingen in de steden verspreid leven.
We moeten onze inspanningen meer en meer toespitsen op nieuwe vormen van samenwerking met gemeenten, lokale maatschappelijke organisaties en andere instanties om gepaste hulp te kunnen bieden aan vluchtelingen die in de stad verblijven.
Het is voor UNHCR duidelijk dat alle vluchtelingen, zowel in de steden als in de kampen, dezelfde mensenrechten hebben. Zowel UNHCR als de landen van opvang hebben een verplichting om hen te beschermen en hun vluchtelingenstatus te respecteren.
UNHCR vindt opvang in kampen zeker niet ideaal. Mensen worden afhankelijk van hulp en kunnen minder eigen activiteiten ontplooien. Staten staan vluchtelingen niet altijd toe te vestigen waar ze willen. In 2013 startte Kenia een campagne om 'stadsvluchtelingen' te dwingen bescherming te zoeken in kampen.