Δέκα νέοι άντρες και γυναίκες που αναγκάστηκαν να αφήσουν την πατρίδα τους αναζητώντας προστασία. Δέκα ταλαντούχοι αθλητές που δεν το έβαλαν κάτω.

Αυτό τον Αύγουστο η πρώτη στα χρονικά Ολυμπιακή Ομάδα Προσφύγων αγωνίζεται στους θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες του 2016 στο Ρίο.

Από την έναρξη των σύγχρονων Ολυμπιακών Αγώνων το 1896, πάνω από 200 εθνικές ομάδες έχουν πάρει μέρος διεκδικώντας μία θέση στη δόξα. Φέτος, είναι η πρώτη φορά που συμμετέχει μία ομάδα προσφύγων.

Ανάμεσά τους είναι δύο κολυμβητές από τη Συρία, δύο αθλητές τζούντο από τη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό και έξι δρομείς από την Αιθιοπία και το Νότιο Σουδάν.

Η αθλητική τους δεινότητα και αντοχή είναι φόρος τιμής στο κουράγιο και την επιμονή όλων των προσφύγων – σε μια εποχή που ο αριθμός των ανθρώπων που έχουν εκτοπιστεί από τη βία και τις διώξεις έχει φτάσει τα υψηλότερα επίπεδα από το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.

Στην πρώτη τους συνέντευξη Τύπου λίγο πριν ξεκινήσουν οι Αγώνες,  μίλησαν συγκινημένοι για το πώς έφτασαν μέχρι το Ρίο και πόσα εμπόδια έπρεπε να ξεπεράσουν για να συνεχίσουν με το άθλημα που αγαπούσαν.

Η 18χρονη Yusra από τη Συρία προπονείται στην ολυμπιακή πισίνα. Είναι έτοιμη να κολυμπήσει πάλι για τη ζωή της αν χρειαστεί, μας λέει. © UNHCR/Benjamin Loyseau

H Ολυμπιακή Ομάδα Προσφύγων στη συνέντευξη Τύπου στο Ρίο που ακολούθησε την 129η σύνοδο της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής. © UNHCR/Benjamin Loyseau

Η Yusra και ο Rami στο Ρίο της Βραζιλίας. Είναι οι δύο Σύροι πρόσφυγες και αθλητές της κολύμβησης που συμμετέχουν στην Ολυμπιακή Ομάδα Προσφύγων. © UNHCR/Benjamin Loyseau

Η Yolande Μabika στο Ολυμπιακό χωριό λίγο πριν την έναρξη των αγώνων. Η 28χρονη τζουντόκα χωρίστηκε παιδί από τους γονείς της εν μέσω των συγκρούσεων στη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό. Το μόνο που θυμάται είναι ένα ελικόπτερο που τη μετέφερε στην Kinshasa, σε ένα κέντρο για εκτοπισμένα παιδιά. Εκεί έμαθε την τέχνη του τζούντο. © UNHCR/Benjamin Loyseau

O 25χρονος Rami Anis αγωνίζεται στην κολύμβηση, στα 100 μέτρα πεταλούδα με την Ολυμπιακή Ομάδα Προσφύγων. Μεγάλωσε στο Χαλέπι, όπου έμαθε να κολυμπά από μικρός. «Η κολύμβηση είναι η ζωή μου», μας λέει. «Η πισίνα είναι το σπίτι μου». © UNHCR/Benjamin Loyseau

Ο Popole Misenga, πρόσφυγας από το Κονγκό, υπογράφει στον Τοίχο της Ολυμπιακής Εκεχειρίας μέσα στο Ολυμπιακό Χωριό. Ο Popole χωρίστηκε από την οικογένειά του όταν ήταν πολύ μικρός. Εκπαιδεύτηκε στο τζούντο στην Kinshasa, ενώ πλέον ζει στη Βραζιλία, όπου ζήτησε άσυλο και δημιούργησε τη δική του οικογένεια. © UNHCR/Benjamin Loyseau

Στους λόφους Ngong, έξω από την Κένυα, η ομάδα των Ολυμπιακών δρομέων μεσαίων αποστάσεων ολοκληρώνει την προετοιμασία της για του Αγώνες του Ρίο. Την εντατική της προπόνηση στην Κένυα ανέλαβε ο διεθνής ακτιβιστής για την ειρήνη και πρώην παγκόσμιος πρωταθλητής στο μαραθώνιο, Tegla Loroupe. © UNHCR/Benjamin Loyseau

Ο μαραθωνοδρόμος από την Αιθιοπία Yonas Kinder προπονείται εν όψει των Ολυμπιακών Αγώνων στο Εθνικό Αθλητικό Ινστιτούτο του Λουξεμβούργου. «Αφού μπορούμε να πάρουμε μέρος στους Ολυμπιακούς Αγώνες μπορούμε να κάνουμε τα πάντα», λέει. «Φυσικά και έχουμε προβλήματα - πρόσφυγες είμαστε – αλλά ακόμα και μέσα στους καταυλισμούς μπορούμε να τα καταφέρουμε». © UNHCR/Gordon Welters

Η 18χρονη κολυμβήτρια από τη Συρία Yusra Mardini θυμάται πώς έφτασε στη Γερμανία, χωρίς καθόλου υπάρχοντα.

«Δεν είχα τίποτα: ούτε σκουφάκι, ούτε μαγιό, τίποτα».

Τέτοια εποχή πριν ένα χρόνο, κολυμπούσε για να σώσει τη ζωή της – κυριολεκτικά. Το φουσκωτό που  μετέφερε την ίδια και την αδερφή της από την Τουρκία άρχισε να βυθίζεται και χρειάστηκε να κολυμπήσει σπρώχνοντάς το προς τις ακτές της Λέσβου για να σώσει τους συνεπιβάτες της.

Πριν αφήσει την πρωτεύουσα της Κένυας, το Ναϊρόμπι, ο Yiech Pur Biel, δρομέας από το Νότιο Σουδάν, μας εκμυστηρεύτηκε πως οι δικοί του άνθρωποι δεν ήξεραν καν ότι θα πάρει μέρος στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Ξέφυγε από τον πόλεμο όταν ήταν 11 και μεγάλωσε σε έναν προσφυγικό καταυλισμό στη βόρεια Κένυα.

«Θέλουμε να δείξουμε πως παρόλο που είμαστε πρόσφυγες, παραμένουμε άνθρωποι», τόνισε.

Η μητέρα του και τα αδέρφια του διέφυγαν προς την Αιθιοπία ενώ ο ίδιος κατευθύνθηκε προς την Κένυα με ένα θείο του και από τότε δεν τους ξαναείδε.

Ο Popole Misenga, ο 24χρονος αθλητής του τζούντο από τη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό, ξέσπασε σε κλάματα εξηγώντας σε ένα κοινό που τον παρακολουθούσε συγκινημένο ότι έχει να δει την οικογένειά του εδώ και 18 χρόνια.

Οι ιστορίες της Ολυμπιακής Ομάδας Προσφύγων έχουν αγγίξει τις καρδιές όλου του κόσμου προτού ξεκινήσουν καν οι αγώνες. Για μας είναι ήδη νικητές.

Είμαστε μαζί με την Ολυμπιακή Ομάδα Προσφύγων #TeamRefugees.

Δείχνουμε την υποστήριξή μας υπογράφοντας την έκκληση #WithRefugees σήμερα.

Eίσαι στο πλευρό της Ολυμπιακής Ομάδας Προσφύγων; Μοιράσου την ιστορία της με τους φίλους σου!