Nader, 41 lat: “Zakochałem się w muzyce, gdy miałem 15 lat. Grałem na perkusji, trąbce i puzonie w szkolnej orkiestrze. Ale kiedy odkryłem saksofon, wszystkie inne instrumenty poszły w zapomnienie. Gram na nim zawodowo od 18 lat.

Muzyka pomaga mi na wszystko. Uczy moralności, daje utrzymanie, rozwija dobre maniery. Dzięki niej czuję, że mam duszę. Ważniejsza dla mnie jest tylko rodzina. Zanim się ożeniłem, chciałem nauczyć swoją żonę Ranę grać na flecie. Poddała się po kilku lekcjach. Woli słuchać niż grać.

Gdy zaszła w ciążę, grałem Mozarta, żeby wystawić naszą córke Aję na działanie muzyki. Aya woli dziś jednak One Direction. Nauczyłem wszystkie moje dzieci grania na instrumentach, a jestem wymagającym nauczycielem. Aja spiewa i gra na saksofonie, Maja i Ahmed spiewają i tańczą. Gdy nadarzy się specjalna okazja, występujemy razem.

Moje córki dorosły bardzo szybko. ALe Ahmed jest nadaktywny i wymaga 15 osób do opieki. Nie możemy go zostawić samego, bo zaraz wpada w tarapaty. Musimy pilnować, by wszystko w domu było cały czas poza jego zasięgiem. Na ścianach jest pełno jego rysunków. Gdy rozrabia, mówię, że wdał się w mamę, ale jestem wdzięczny Ranie, że tak wychowała dzieci, że jestem z nich dumny.”

Nader's family (left to right): Nader, 41, his son Ahmed, 3, his daughter Maya, 10, his wife Rana, 38, and his daughter Aya, 15. (c) UNHCR/R. Arnold/2015

Nader with his saxophone at a restaurant in Bangkok, where he performs every night. (c) UNHCR/R. Arnold/2015

Daughter Maya and wife Rana prepare a meal. Nader comments: “On our wedding night Rana and I had eggs for dinner. That’s all we could find in the fridge. We thought our family and friends would have prepared a feast but I forgot to ask them to do it. I remember that day every time I eat eggs. And we have eggs two times a day here!” (c) UNHCR/R. Arnold/2015

Nader’s wife, Rana, 38, and daughter Maya, 10. (c) UNHCR/R. Arnold/2015

Nader's son Ahmed, 3, is always active. (c) UNHCR/R. Arnold/2015

Nader's son Ahmed, 3, is always active. (c) UNHCR/R. Arnold/2015

Nader's son Ahmed, is trying to get sister Maya's attention. (c) UNHCR/R. Arnold/2015

Nader's son Ahmed, 3, is always active and loves to play with his sisters. (c) UNHCR/R. Arnold/2015

Nader's son Ahmed, 3, is always active and loves to play with his sisters. (c) UNHCR/R. Arnold/2015

Nader jest uchodźcą z trzeciego pokolenia. Jego rodzice uciekli z Palestyny jeszcze jako dzieci, a on wychował się w stolicy Syrii Damaszku. W 2011 roku z powodu wojny musiał stamtąd uciekać. Aja miała 10 lat, gdy po raz pierwszy usłyszała eksplozję. “Krzyczałam i obudziłam wszystkich w całym budynku”, powiedziała. “Gdy uciekaliśmy taksówka sąsiada, zaczęli do nas strzelać snajperzy. W bagażniku znaleźliśmy pocisk”.

Cała rodzina przenosiła się potem z miejsca na miejsce, aż w 2013 roku okazało się, że nigdzie w Syrii nie jest już bezpiecznie. W 2013 roku Nader wyjechał do Bangkoku w Tajlandii. Dwa miesiące później dołączyła do niego zona wraz z dziećmi, dwiema walizkami i saksofonem. Cała rodzina została zakwalifikowana do programu przesiedleń i trafi do Europy. Mają nadzieję, że dzięki temu zostawią swoją uchodźczą przeszłość za sobą. “Gdy już tam dotrzemy, pójdę do szkoły, nauczę się języka i zaproszę przyjaciół na przyjęcie urodzinowe”, mówi Aja.​

Uchodźcy. Zwykli ludzie w niezwykłych czasach. Podziel się ich historiami.