Katia, 23 lata: “Siergiej i ja dorastaliśmy tu, w Nikiszynie. Bawiliśmy się na polu i w lesie. Powinniście zobaczyć jak ładna jest nasza rzeka latem. Siergiej nauczył się łowić w niej ryby. Wokół wszędzie jest cisza. Mamy tyle miłych wspomnień.

Chcemy odbudować tu swoje życie. Siergiej już prawie dokończył remont dachu i wkrótce założymy ogródek warzywny. Dzieci wrócą do szkoły, a Sofia pójdzie do przedszkola.

W miejscowym domu kutury zawsze były wieczorki taneczne i spotkania. Udało nam się ocalić książki z tutejszej biblioteki. Zobaczycie, życie tu będzie kiedyś jak dawniej.”

Katia, Sergei and Sophia receive aid from UNHCR. (c) UNHCR/A. McConnell/2015

Katia, Sergei and Sophia on their way home. Most of the buildings in Nikishino are in ruins. (c) UNHCR/Andrew McConnell/2015

Sophia plays in the yard of the family's home. (c) UNHCR/Andrew McConnell/2015

Katia i Siergiej mają po 23 lata, a ich córeczka Sofia – trzy. Z Nikiszyna, swojego rodzinnego miasta na Ukrainie, uciekali dwa razy. I tak uważają, że się im poszczęściło. Większość domów została zburzona, ich został tylko lekko uszkodzony. Największą stratą jest album rodzinny, który zaginął, gdy ich dom został splądrowany podczas ich nieobecności.

Jak wielu mężczyzn w mieście, Siergiej jest górnikiem. Ale z powodu konfliktu niemal wszystkie kopalnie zostały zamknięte. Siergiej jest optymistą i wierzy, że wkrótce znów będzie mógl wrócic do pracy. Na razie wraz z Katia zajmują się naprawianiem domu.

Uchodźcy. Zwykli ludzie w niezwykłych czasach. Podziel się ich historiami.